بررسی ارتباط چاقی مادر با نتایج حاملگی

سابقه و هدف: با توجه به این که تقریبا 35% از جمعیت کشورهای غربی چاق هستند و این شیوع از سال 1980 به بعد افزایش یافته است و همچنین شیوع بالای چاقی در ایران، تحقیقی به منظور تعیین نقش چاقی مادر بر نتایج حاملگی در زنان حامله مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا (ع) شهر آمل در سال 1378 انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه به روش کوهورت تاریخی بر روی 240 زن باردار 35-18 ساله، تک قلو، حاملگی ترم، جنین با نمایش سر، که بطور مساوی در دو گروه زنان با وزن طبیعی (19.8≤BMI و BMI≤26) و زنان چاق (BMI>26) قرار گرفتند، انجام شد. هر دو گروه از لحاظ سن، تحصیلات، وضعیت اشتغال، تعداد حاملگی، فاصله زایمانی و افزایش وزن دوران بارداری با هم همسان گردیدند. داده های مطالعه از طریق پرسشنامه آزمایش شده، جمع آوری و نهایتا با استفاده از آمار توصیفی و تست آماری t-test و Chi-square آنالیز شدند و P<0.05 معنی دار تلقی شد. یافته ها: در این بررسی میانگین طول مرحله اول، مرحله سوم و مجموع طول مراحل زایمان در زنان چاق بیشتر از زنان با وزن طبیعی بود که از لحاظ آماری اختلاف معنی داری نداشتند. میانگین طول مرحله دوم زایمانی در هر دو گروه تقریبا مساوی بود؛ ولی میانگین مجموع طول مراحل زایمانی برحسب افزایش وزن دوران بارداری (مساوی یا بیشتر از 12 کیلوگرم) در دو گروه زنان چاق و زنان با وزن طبیعی به ترتیب (109.3±275.5 و 84.7±201.3 دقیقه) بود که تفاوت معنی داری داشت. در زنان چاق (64.2%) بیشتر از زنان با وزن طبیعی (44.4%) از اکسی توسین استفاده شد. میزان سزارین در زنان چاق (44.7%) در مقایسه با زنان با وزن طبیعی (32.5%) تفاوت معنی داری نداشت. میانگین وزن نوزاد در گروه زنان چاق (456.4±3670.8 گرم) بطور معنی داری بیشتر از گروه زنان با وزن طبیعی (452.7±3511.7 گرم) بود. ولی نمرات آپگار دقایق اول و پنجم نوزادان در دو گروه مشابه بود. نتیجه گیری: حاملگی در زنان چاق پرخطر بوده و باید تحت مشاوره و مراقبت صحیح حین حاملگی و زایمان قرار گیرند، تا بتوان با افزایش وزن مناسب دوران بارداری، از طولانی شدن مراحل زایمان، وزن زیاد نوزاد و عوارض مربوط به آن پیشگیری نمود و همچنین توصیه می شود که قبل از حاملگی، مادر وزن خود را به حد مطلوب برساند.